1)           برداشتن گام‌های عملی، صادقانه و متعهدانه توسط امارت اسلامی (جانب طالبان) در راستای حل منازعات از طریق مذاکره و تفاهم سیاسی، آغاز روند جدید گفتگو ‌ها و مذاکرات صلح، آشتی ملی، تفاهم بر نقشه راه همه جانبه و توافق روی چگونگی تسوید و تصویب قانون اساسی جدید با سایر جوانب تأثیرگذار افغان برای قطع دایمی منازعات مسلحانه و ایجاد آینده سیاسی با ثبات.

2)           اجتناب از خودخواهی و انحصار طلبی در قدرت، انعطاف پذیری و پاسخگویی امارت اسلامی (جانب طالبان) و سایر جوانب تاثیرگذار افغان برای رسیدن به یک تفاهم کلان سیاسی.

3)           توافق و تعهد همه جوانب سیاسی بر قاعده بازی سیاسی انتخابی و خشونت پرهیز.

4)           تعریف ساختار سیاسی و حکومت‎داری، زمینه سازی و تعریف مشارکت معنادار همه اقوام در قدرت سیاسی و تصامیم دولت بر اساس تصویب و تطبیق قوانین عادلانه.

5)           حفظ و تطبیق روند مردم سالاری وکسب اقتدار سیاسی از طریق انتخابات، دولت انتخابی (هم مشروعیت ملی و هم دینی داشته باشد)، رهبران انتخابی و پاسخگو، تعریف ارکان دولت و تفکیک قواء، برگزاری انتخابات سراسری و عادلانه، و مراجعه به آرا و خواست‌های ملت در مسائل کلان و سرنوشت ساز کشور.

6)           تعریف و احترام به ارزش‌های ملی و مشترک، همدیگر پذیری، احترام گذاشتن همه اقوام و جریان‌ها به ارزش‌ها و تفاوت‌های فکری، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی یک دیگر، و تلاش برای یک افغانستان باثبات و مترقی.                       

7)           اخوت و همزیستی پیروان مذاهب در افغانستان در سطح منطقه نظیر نداشته و جدا ناپذیر استند. بناً باید در کنار مذهب حنفی و اهل تسنن، مذهب جعفری و اهل تشیع به عنوان مذهب رسمی کشور حفظ و احترام گذاشته شود.

8)           حفظ اعتدال، کنار گذاشتن اجبار و جلوگیری از افراط و تفریط در امور شرعی.

9)           حفظ و توسعه آزادی بیان، مطبوعات و رسانه‌ها، حق دسترسی به اطلاعات، آزادی‌های اجتماعی، مدنی، سیاسی و حق اعتراض مسالمت‌آمیز برای تمام اتباع افغانستان در چوکات قوانین عادلانه.

10)        حراست و حمایت از حقوق و آزادی‌های اساسی زنان (حق تعلیم، تحصیل، کار، مشارکت و حضور معنادار در عرصه‌های سیاسی، مدنی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و نظامی).

11)       حضور و مشارکت معنادار نسل نو و جوانان به عنوان طرف تاثیرگذار در روند تصمیم‌گیری‌های ملی.
نخبگان نسل نو و جوانان باید از مبارزه و تلاش‎های فردی و پراکنده گذشته (اگر ممکن نیست در یک صف واحد قرار گیرند، با همفکران خویش چندین جریان سیاسی- مدنی هدفمند را با آجندای روشن برای شیوه دولت‌داری و رسیدن به اقتدارسیاسی پدید آورند) و متحدانه در راستای رسیدن به ثبات سیاسی و صلح دایمی در کشور مبارزه و تلاش نمایند. همانطوری که قبلا توضیح داده شد، در دو دهه پسین (ظهور جمهوری اسلامی افغانستان)، چهار محور سیاسی در افغانستان حضور داشتند؛ ۱ تکنوکرات‌های شامل در قدرت  ۲ رهبران و تنظیم‌های جهادی ۳ تحریک اسلامی طالبان و ۴ نسل نو و جوانان افغانستان. از این جمله، سه محور نخست در تمام تصامیم سیاسی و نظامی افغانستان حضور فعال داشته‌اند. اما محور چهارم- نسل نو و جوانان افغانستان تاکنون نقش فعال و معنادار نداشته، در تصمیم گیری‌ها دخیل نبوده و همواره قربانی تصمیم‌گیری‌های سه محور نخست شده‌اند.

12)       مشارکت سیاسی و سهیم سازی نسل نو و جوانان در نشست‎ها و تصامیم ملی، فارَم‌ها و پلاتفورم‌های بین‎المللی در خصوص قضایای افغانستان خارج از سه محور فوق الذکر و دخیل در تصامیم سیاسی.

13)       حفظ حقوق و رسیدگی بدون استثنا به مشکلات قربانیان جنگ، وارثان شهداء و افراد دارای معلولیت ناشی از چندین دهه منازعه در افغانستان.

14)       ایجاد و تشکیل ‌‌نیروهای دفاعی و امنیتی، سازمان استخباراتی و اطلاعاتی، و پولیس مسلکی متعهد، غیرسیاسی و غیر وابسته.

15)       اجتناب از وضع محدودیت و ممنوعیت فعالیت‌های فرهنگی و هنری و حفاظت از میراث‎های فرهنگی، هنری و باستانی افغانستان. 

16)        حفظ، تداوم، توسعه و ایجاد روابط دوستانه و استراتیژیک با کشور‌های همسایه، منطقه و جهان بر اساس منافع ملی.

17)      اجتناب از ایجاد حساسیت در روابط خارجی و حفظ بی طرفی در تنش‌ها، رقابت‌های منفی و جنگ‌های    نظامی و استخباراتی منطقه و جهان.

18)       حمایت قاطع سازمان ملل متحد به ویژه شورای امنیت و سایر سازمان‌های بین‌المللی از مردم، زنان، نسل نو و جوانان افغانستان.

19)       دوام حمایت‌های مالی جهانی و همکاری جدی و صادقانه جامعه جهانی با مردم افغانستان در راه رسیدن به صلح پایدار و ثبات دایمی.