۱)     د خبرو اترو او سیاسي هوکړې له لارې د منازعاتو حل، د سولې خبرو او مذاکراتو او د ملي پخلاینې  د نوي بهیر پیلول، پر هر اړخیزې لار نقشې هوکړه، او په دایمي ډول د جګړې پایته رسولو لپاره له نورو اغېزناکو افغان اړخونو سره د نوي اساسي قانون د تسوید او تصویب د څرنګوالي په اړه هوکړې او د با ثباته سیاسي راتلونکي لپاره د اسلامي امارت (د طالبانو اسلامي تحریک اړخ) لخوا د عملي، ریښتیني او ژمنو ګامونو اوچتیدل.

۲)    یوې لویې سیاسي هوکړې ته د رسېدو لپاره د اسلامي امارت (د طالبانو اړخ) او نورو اغېزناکه افغان اړخونو لخوا د ځان غوښتنې او د واک له انحصار څخه ډډه، نرمښت او ملت ته ځواب ورکونه.

۳)   پر ټاکنیزې او د عدم تشدد سیاسي لوبې قاعده باندې د ټولو سیاسي اړخونو هوکړه او ژمنه.

۴)   د سیاسي جوړښت او حکومتوالۍ د ډول تعریف او د عادلانه قوانیونو د تصویب او پلي کېدو پر بنسټ د دولت په سیاسي واک او پریکړو کې د ټولو قومونو اغېزناکه ګډون تعریف او ورته زمینه برابرول.

۵)   د ولسواکۍ بهیر ساتنه او پلي کول او د ټاکنو له لارې د سیاسي واک تر لاسه کول، ټاکل شوی دولت (چې هم ملي او هم دیني مشروعیت ولري)، ټاکل شوي او ځواب ویونکي رهبران، د دولت د ارکانو تعریف او د قواوو تفکیک، د سراسري او عادلانه ټاکنو ترسره کول او د هیواد سترو او برخلیک ټاکونکیو مسایلو کې د ملت غوښتنو او رایو ته مراجعه کول.

۶)  د ملي او ګډو ارزښتونو تعریف او درناوی، همپالنه، د یو بل فکري، سیاسي، کلتوري او ټولنیزو ارزښتونو او توپیرونو ته د ټولو قومونو او خوځښتونو درناوی او د یو با ثباته او پرمختللي افغانستان لپاره هڅه.

۷)   په افغانستان کې د مذهبونو د پیروانو ورورولي او یووالی په سیمه کې ساری نه لري او نه بېلېدونکی دی. په دې توګه د حنفي مذهب او اهل سنت ترڅنګ د جعفریه مذهب او اهل تشیع هم باید د هیواد د رسمي مذهب په توګه خوندي شي او درناوی یې وشي.

۸)   په شرعي چارو کې د اعتدال ساتنه، له جبر څخه ډډه کول او د افراط او تفریط  مخنیوی.

۹)    د عادلانه قوانینو په چوکاټ کې د مطبوعاتو، رسنیو او د بیان خپلواکي ساتنه او پراختیا، معلوماتو ته د لاسرسي حق، د ټولنیزو، مدني، سیاسي خپلواکیو ساتل او د افغانستان ټولو وګړیو ته د سولییز اعتراض حق ورکول.

۱۰)   د ښځو د بنسټیزو حقونو او ازادیو (زده‌کړه، ښوونه، کار، په سیاسي، مدني، ټولنیزو، اقتصادي، کلتوري او نظامي برخو کې اغېزناک ګډون) ملاتړ او ساتنه.

۱۱)   د ملي بهیرونو په پرېکړو کې د اغیزناکه اړخ په توګه د نوي نسل او ځوانانو حضور او  ګډون.

د نوي نسل او ځوانانو اغیزناکې څیرې باید له فردي او جلا- جلا هڅو او فعالیتونو لاس واخلي (که چیري په یوه واحد صف کې د را ټولیدو امکان نه وي، د خپلو ملګرو سره د ګوتو په شمېر موخه لرونکي سیاسي – مدني خوځښتونه جوړ کړي، چې د دولتولۍ ډول او سیاسي اقتدار ترلاسه کولو لپاره څرګنده اجنډا ولري) او په متحدانه ډول په هېواد کې سیاسي ثبات او تل پاتې سولې ته د رسیدو په برخه کې مبارزه او هڅه وکړي. څنګه چې مخکې وویل شول، په وروستیو دوو لسیزو کې (د افغانستان اسلامي جمهوریت له جوړیدو سره) په افغانستان کې څلورو سیاسي محورونو شتون درلود؛ ۱ په واک کې ښکیلو ټکنوکراټانو ۲ جهادي تنظیمونو او رهبران ۳ د طالبانو اسلامي تحریک او ۴ د افغانستان نوی نسل او ځوانان. له دې ډلې څخه لومړیو دریو محورونو د افغانستان په ټولو سیاسي او پوځي پریکړو کې فعاله ګډون درلود. خو څلورم محور – د افغانستان نوي نسل او ځوانانو تر اوسه فعاله او اغیزناکه ونډه نه درلوده، په پریکړو کې ښکیل نه وو او تل يې د لومړیو دریو محورونو د پریکړو بیه پرې کړې ده.

۱۲)   د ښکیلو او پورته یادو شویو دریو محورونو څخه بهر د افغانستان مسایلو په تړاو په  ملي ناستو او پریکړو او په نړیوالو ناستو او غونډو کې د نوي نسل او ځوانانو سیاسي ګډون او ونډه.

۱۳)   له هر ډول توپیري چلند پرته، په افغانستان کې د څو لسیزو منازعاتو له امله د جګړو د قربانیانو، د شهیدانو د وارثینو او معلولیت لرونکو وګړو د حقونو ساتنه او د هغوی د ستونزو حل.

۱۴)  د غیر سیاسي او ناپييلو امنیتي او دفاعي ځواکونو، استخباراتي او اطلاعاتي ادارو او ژمنو مسلکي پولیسو جوړول.

۱۵)   د فرهنګي او هنري فعالیتونو د محدودولو او منعه کولو څخه ډډه او د افغانستان د فرهنګي، هنري او لرغونې شمتنۍ ساتنه.

۱۶)  د ملي ګټو پر بنسټ له ګاونډیو، سیمې او د نړۍ له هیوادونو سره د دوستانه اړیکو ساتل، دوام، پراختیا او جوړول.

۱۷)   په بهرنیو اړیکو کې له پاروونکو کړنو څخه ډډه او د سیمې او نړۍ هېوادونو په شخړو، منفي سیالیو، وسله والو او استخباراتي جګړو کې د ناپييلي ساتل.

۱۸)   د افغانستان له خلکو، ښځو او نوي نسل او ځوانانو څخه د ملګرو ملتونو په ځانګړې ډول د امنیت شورا او نورو نړیوالو بنسټونو غوڅ ملاتړ.

۱۹)   د نړیوالو مالي ملاتړ دوام او تلپاتې سولې او ثبات ته د رسېدو په لاره کې د افغانستان له خلکو سره د نړیوالې ټولنې جدي او ريښتینې همکاري.

د سولې لپاره د اړیکو ګروپ د سولې غوښتلو ملي پروګرام په توګه، غیر سیاسي، د جګړې او وسله والو منازعاتو پر ضد او په سیاسي افرادو او ډلو پورې تړاو نه لري، چې د نوي نسل او ځوانانو له فعالانو څخه د ۱۳۹۸ کال د زمري په ۳۱ – د ۲۰۱۹ د اګسټ ۲۲ سره برابره ده، د نوي نسل او ځوانانو ټول ګډونه ادرس رامنځته کیدو او پیاوړتیا، په هېواد کې د تل پاتې سولې او ثبات ټینګښت لپاره د عدالت غوښتنې، د سوله ییزې فضا رامنځته کېدو او ملي پخلاینې لپاره هڅې، د خبرو، سیاسي او سوله‌ييزو حرکتونو له لارې هوکړې ته د رسیدو، د ښځو د سیاسي ځای او ګډون پیاوړتیا، د خلکو رایو او غوښتنو ته مراجعه، د ولسواکۍ ساتل او د ټاکنو له لارې د سیاسي واک ترلاسه کولو او د عادلانه اساسي قانون څخه ملاتړ، چې په کې د ټولو وګړو حقونه خوندي وي، جوړ شو.

 د اړیکو ګروپ او د نوي نسل او ځوانانو د سولې جرګې د مشرتابه په اند؛ په تېرو دوو لسیزو کې څلورو سیاسي اړخونو په افغانستان کې شتون درلود؛۱ جهادي رهبران او ګوندونه ۲ د طالبانو اسلامي تحریک ۳ په واک کې شریک ټکنوکراټان او ۴ د افغانستان نوی نسل او ځوانان. له دې څخه، لومړني درې اړخونو د افغانستان په ټولو سیاسي او پوځي پریکړو کې فعالانه ګډون درلود. خو څلورم اړخ ـ د افغانستان نوی نسل او ځوانان په داسې حال کې، چې ملي او اسلامي ارزښتونو ته ژمن دي، په سترو سیاسي پریکړو کې د ټولو قومونو، ښځو او ځوانانو د ګډون او ملي مشارکت غوښتونکي دي؛ تر اوسه فعاله ونډه نه لري او په پریکړو کې شریک نه دي او تل د یادو دریو اړخونو د پریکړو قرباني شوي دي.