افغانستان په وروستۍ نیمه پیړۍ کې زیات بدلونونو سره لاس او ګریوان دی. دا بدلونونه د کودتا، یرغل او ښکیلاک، د مشروعیت بحران، د ختیځ او لویدیځ نظامونو او سیاسي ایدیولوژیو تپل او پراخ بنسټه او پایښت لرونکي سیاسي نظام نه رامنځته کېدل؛ تل یې د جګړې او منازعاتو اور بل ساتلی دی. د دې اوږدمهاله جګړې لمبې له نیمې پیړۍ څخه زیاته موده کیږي، چې بل ساتل شوی او په دې دوام لرونکي جګړه کې، ملیونونه افغانان کډوال، بې ځایه، شهیدان او ټپیان شوي دي. په هېواد کې له څو لسیزو منازعاتو وروسته کومه هېله، چې د پایښت لرونکې سولې لپاره رامنځته شوې وه، هم ناکامه شوه او د سراسري سولې او پایښت لرونکي ټیکاو لپاره د افغانستان د خلکو هیله پوره نه شوه.

په دې موده کې د افغانستان نوي نسل او ځوانانو، له څو لسیزو بې ثباتي او د نظام نه پایښت او تحولاتو څخه تر ټولو زیات زیان ګاللی دی. د نوي نسل او ځوانانو ترمنځ نه همغږي او موخه ایزو خوځښتونو نه رامنځته کېدل له یوې خوا او په سیاسي پریکړو کې د اغیزناکه واک او ونډې نه درلودل له بلې خوا؛ نوی نسل او ځوانان یې د هېواد د دوام لرونکیو منازعاتو اصلي قربانیان بدل کړي دي.

نو په دې ډول، د افغانستان نوي نسل او ځوانانو یو شمېر فعالانو له ۱۳۸۴ کال راهیسې د نوي نسل او ځوانانو ترمنځ د همغږۍ او همپالنې او په هېواد کې د سولې او پایښت لرونکي ټیکاو رامنځته کیدو لپاره د عدالت غوښتنې په موخه، د مدني او ټولنییزو فعالیتونو په چوکاټ کې په سوله ایز ډول؛ ګام کیښود.

 

دې خوځښتونو د وخت په تېریدو او په هېواد کې د سیاسي وضعیت او شرایطو سره سم، د مدني بنسټونو په چوکاټ کې له فعالیت څخه، ملي پروګرام محوره خوځښتونو او فعالیتونو ته پراخه شول او د پام وړ مهم فعالیتونه یې ترسره کړي دي: