خواست‌های گروه تماس
1)
برداشتن گام‌های عملی، صادقانه و متعهدانه توسط
امارت اسلامی (جانب طالبان) در راستای حل منازعات از طریق مذاکره و تفاهم سیاسی، آغاز روند جدید
گفتگو ها و مذاکرات صلح، آشتی ملی، تفاهم بر نقشه راه همه جانبه و توافق روی
چگونگی تسوید و تصویب قانون اساسی جدید با سایر جوانب تأثیرگذار افغان برای قطع
دایمی منازعات مسلحانه و ایجاد آینده سیاسی با ثبات.
2)
اجتناب از خودخواهی و انحصار طلبی در قدرت، انعطاف پذیری و پاسخگویی امارت
اسلامی (جانب طالبان) و سایر جوانب تاثیرگذار افغان برای رسیدن به یک تفاهم کلان
سیاسی.
3)
توافق و تعهد همه جوانب سیاسی بر قاعده بازی سیاسی انتخابی و خشونت پرهیز.
4)
تعریف ساختار سیاسی و حکومتداری، زمینه سازی و تعریف مشارکت معنادار همه اقوام در قدرت
سیاسی و تصامیم دولت بر اساس تصویب و تطبیق قوانین عادلانه.
5)
حفظ و تطبیق روند مردم سالاری وکسب اقتدار سیاسی از طریق انتخابات، دولت
انتخابی (هم مشروعیت ملی و هم دینی داشته باشد)، رهبران انتخابی و پاسخگو، تعریف
ارکان دولت و تفکیک قواء، برگزاری انتخابات سراسری و عادلانه، و مراجعه به آرا و
خواست‌های ملت در مسائل کلان و سرنوشت ساز کشور.
6)
تعریف و احترام به ارزش‌های ملی و مشترک، همدیگر پذیری، احترام گذاشتن همه
اقوام و جریان‌ها به ارزش‌ها و تفاوت‌های فکری، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی یک دیگر،
و تلاش برای یک افغانستان باثبات و مترقی.
7)
اخوت و همزیستی پیروان مذاهب در افغانستان در سطح منطقه نظیر نداشته و جدا
ناپذیر استند. بناً باید در کنار مذهب حنفی و اهل تسنن، مذهب جعفری و اهل تشیع به
عنوان مذهب رسمی کشور حفظ و احترام گذاشته شود.
8)
حفظ اعتدال، کنار گذاشتن اجبار و جلوگیری از افراط و تفریط در امور شرعی.
9)
حفظ و توسعه آزادی بیان، مطبوعات و رسانه‌ها، حق
دسترسی به اطلاعات، آزادی‌های اجتماعی، مدنی،
سیاسی و حق اعتراض مسالمت‌آمیز برای تمام اتباع افغانستان در چوکات قوانین عادلانه.
10) حراست و حمایت از حقوق و آزادی‌های اساسی زنان (حق تعلیم، تحصیل، کار، مشارکت و حضور
معنادار در عرصه‌های سیاسی، مدنی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و نظامی).
11)
حضور و مشارکت معنادار نسل نو و جوانان به عنوان
طرف تاثیرگذار در روند تصمیم‌گیری‌های ملی.
نخبگان نسل نو و جوانان باید از مبارزه و تلاشهای
فردی و پراکنده گذشته (اگر ممکن نیست در یک صف واحد قرار گیرند، با همفکران خویش
چندین جریان سیاسی- مدنی هدفمند را با آجندای روشن برای شیوه دولت‌داری و رسیدن به
اقتدارسیاسی پدید آورند) و متحدانه در راستای رسیدن به ثبات سیاسی و صلح دایمی در
کشور مبارزه و تلاش نمایند. همانطوری که قبلا توضیح داده شد، در دو دهه پسین (ظهور جمهوری اسلامی افغانستان)، چهار محور
سیاسی در افغانستان حضور داشتند؛ ۱ تکنوکرات‌های شامل در قدرت ۲ رهبران و تنظیم‌های جهادی ۳
تحریک اسلامی طالبان و ۴ نسل نو و جوانان افغانستان. از این جمله، سه محور
نخست در تمام تصامیم سیاسی و نظامی افغانستان حضور فعال داشته‌اند. اما محور
چهارم- نسل نو و جوانان افغانستان تاکنون نقش فعال و معنادار نداشته، در تصمیم
گیری‌ها دخیل نبوده و همواره قربانی تصمیم‌گیری‌های سه محور نخست شده‌اند.
12)
مشارکت سیاسی و سهیم سازی نسل نو و جوانان در نشستها و تصامیم ملی، فارَم‌ها و پلاتفورم‌های بین‌المللی در
خصوص قضایای افغانستان خارج از سه محور فوق الذکر و دخیل در
تصامیم سیاسی.
13)
حفظ حقوق و رسیدگی بدون استثنا به مشکلات قربانیان جنگ، وارثان شهداء و افراد
دارای معلولیت ناشی از چندین دهه منازعه در افغانستان.
14)
ایجاد و تشکیل
نیروهای دفاعی و امنیتی، سازمان استخباراتی و اطلاعاتی، و پولیس مسلکی متعهد، غیرسیاسی
و غیر وابسته.
15)
اجتناب از وضع محدودیت و ممنوعیت فعالیت‌های
فرهنگی و هنری و حفاظت از میراثهای فرهنگی، هنری و باستانی افغانستان.
16) حفظ، تداوم، توسعه و ایجاد روابط دوستانه و
استراتیژیک با کشور‌های همسایه، منطقه و جهان بر اساس منافع ملی.
17)
اجتناب از ایجاد حساسیت در
روابط خارجی و حفظ بی طرفی در تنش‌ها، رقابت‌های منفی و جنگ‌های نظامی و
استخباراتی منطقه و جهان.
18) حمایت قاطع سازمان ملل متحد
به ویژه شورای امنیت و سایر سازمان‌های بین‌المللی از مردم، زنان، نسل نو و جوانان
افغانستان.
19)
دوام حمایت‌های مالی جهانی و همکاری جدی و صادقانه جامعه جهانی با مردم
افغانستان در راه رسیدن به صلح پایدار و ثبات دایمی.